Yabancılaştırma Efektlerinin Sinemasal Dile Etkileri: Woody Allen ve “Annie Hall” Üzerine Bir İnceleme

dc.contributor.author Tınaz, Pınar
dc.date.accessioned 2025-04-11T19:35:44Z
dc.date.available 2025-04-11T19:35:44Z
dc.date.issued 2023
dc.department Fenerbahçe University en_US
dc.department-temp Fenerbahçe Üniversitesi en_US
dc.description.abstract Klasik Anlatı yapısı, Aristoteles’den günümüze geçerliliğini korumakta, popüler sinema çerçevesinde değerlendirilen eserlerde başat olarak kullanılmaktadır. Temeli özdeşleşmeye dayanan, olayların neden – sonuç ilişkileri ile ilerlediği geçişli bir anlatı yapısını benimseyen ve seyirciyi anlatı karşısında pasif kılan bu yapı, Alman oyun yazarı Bertolt Brecht tarafından eleştirilmiştir. Brecht’in Epik Tiyatro Kuramı, seyircinin anlatıya dışarıdan bakabildiği, dolayısıyla eleştirel düşünebildiği yeni bir anlayış yaratmıştır. Brecht kuramında, yabancılaştırma efektleri, epizotik anlatım, sosyal gestuslar, göstermeci oyunculuk ve anlatımcı yapıya yaslanarak seyircinin aktifleştirilebileceğini savunur. Brecht’in görüşleri, öncelikle Fransız Yeni Dalga Sineması içinde karşılık bulmuş; J.L Godard, F. Truffaut, A. Varda gibi yönetmenlerin filmlerinde etkisi açıkça gözlenmiştir. Sinema anlatısında dördüncü duvarın yıkılmasını ve seyircinin aktifleştirilmesini sağlayan yabancılaştırma efektleri, sıklıkla oyuncuların direkt seyirciye hitap ederek konuşması, diyalogların asenkron kaydedilmesi, çekim ekipmanının kadraj içinde bırakılması, filmsel mekan algısını bozacak kurgusal hataların özellikle planlanması, müzikte ve dekorda anlama zıt öğelerin kullanılması gibi yöntemler ile kendisini göstermekte, seyircinin özdeşleşme eğilimini sekteye uğratarak anlatının dışında kalmasını sağlamaktadır. Yabancılaştırma efektlerinin kullanımı, Avrupa sanat sineması ile sınırlı kalmamış, 1970’li yıllarda yükselişe geçen, New York merkezli Yeni Hollywood Sinemasında da anlatının eleştirel yapısını destekleyecek bir unsur olarak öne çıkmıştır. Klasik Hollywood sinemasının aksine, içinde yaşadıkları dünyaya eleştirel bir gözle bakan, biçimsel denemelere girişmekten çekinmeyen ve sinemayı sanatsal bir yaratıcılık alanı olarak benimseyen bu hareket içinde Dennis Hooper, John Cassavettes, Robert Altman, Mike Nichols gibi yönetmenler öne çıkmaktadır. Bu çalışmada, Yeni Hollywood Sineması içinde değerlendirilen Woody Allen’ın 1977’de çekmiş olduğu, New Yorklu genç bir kadının özgürleşme öyküsünü anlatan Annie Hall filmi, yabancılaştırma efektlerinin anlatıya etkileri çerçevesinde, dramatik çözümleme yöntemiyle incelenmektedir. en_US
dc.identifier.doi 10.29000/rumelide.1369121
dc.identifier.endpage 860 en_US
dc.identifier.issn 2148-7782
dc.identifier.issn 2148-9599
dc.identifier.issue 36 en_US
dc.identifier.scopusquality N/A
dc.identifier.startpage 842 en_US
dc.identifier.trdizinid 1203357
dc.identifier.uri https://doi.org/10.29000/rumelide.1369121
dc.identifier.uri https://search.trdizin.gov.tr/en/yayin/detay/1203357/yabancilastirma-efektlerinin-sinemasal-dile-etkileri-woody-allen-ve-annie-hall-uzerine-bir-inceleme
dc.identifier.uri https://hdl.handle.net/20.500.14627/1010
dc.identifier.wosquality N/A
dc.institutionauthor Tınaz, Pınar
dc.language.iso tr en_US
dc.relation.ispartof RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi en_US
dc.relation.publicationcategory Makale - Ulusal Hakemli Dergi - Kurum Öğretim Elemanı en_US
dc.rights info:eu-repo/semantics/openAccess en_US
dc.subject Film en_US
dc.subject Radyo en_US
dc.subject Televizyon en_US
dc.subject Sanat en_US
dc.title Yabancılaştırma Efektlerinin Sinemasal Dile Etkileri: Woody Allen ve “Annie Hall” Üzerine Bir İnceleme en_US
dc.type Article en_US
dspace.entity.type Publication

Files